Het handje van Fatima. Een penning van Noorwegen. Warm en koud aan één bos. Uitersten. Veel symbolen, weinig sleutels. Iemand (een vrouw?) die niet geeft om spullen, maar die gaat voor de ervaring. Een uithuizig leven. Misschien ook wel een...
vluchtig leven. De meeste vrouwen hebben een wirwar aan weesringetjes in het midden van hun bos, deze niet. Deze houdt van duidelijkheid. Ongecompliceerd. Maar dan toch, dat handje van Fatima, voor welk onzichtbaar noodlot zoekt ze bescherming? Welke geheime angst wordt hier bezworen?
Doctor Kie zegt
Its staring you in the face. Kijk die letter! Jij denkt: het is een P. De P van passie. Maar het zou zomaar een 'b' kunnen zijn. De 'b' van besluiteloosheid. Al dat vliegen en rennen en sporten en gedoe: uiteindelijk ren je weg voor jezelf. Wat wordt het, in dit leven? Eens zul je moeten kiezen: warm of koud. Kie zegt: kies koud. Warm kan altijd nog.
1 opmerking:
Doctor Kie, dit had ik veel en veel eerder moeten doen, mijn sleutelbos laten lezen. Wat een wijsheid! Ik koppel onmiddelijk Fatima af en ga definitief voor de kou. Letterlijk, want ik verhuis naar Noorwegen om daar voorgoed lekker inhuizig te zitten wezen... of toch niet? Zal ik toch maar hier blijven? Nee. Ik ga. Denk ik. Hoop ik. Zeker weten, misschien...
Een reactie posten